25 feb YEAR OF YES!
Afgelopen weekend zijn we met ons grut een weekendje naar Schier geweest. Heerlijk! Normaal gesproken zou je denken dat je dan geen tijd hebt om een boek te lezen. Het tegendeel bleek het geval. Juul ging zelf met een vriendje zwemmen. Robin en Eise gingen samen spelen in de speelhoek. Mijn husband ging hardlopen en ik ging lezen. Een jaar geleden had ik dit nog niet kunnen bedenken. Drie minuten alleen op de WC was al teveel gevraagd. Hoewel mijn husband zijn zen moment op de WC makkelijk tot 20 minuten kon rekken, lukte dat bij mij nooit (maar dan ook echt nooit),
Ik heb het nieuwe boek van Shonda Rimes gelezen en naar aanleiding daarvan werd ze uitgenodigd om bij TED te spreken.
Zie hier haar awesome filmpje:
Hoewel het boek vol staat met uitroeptekens en in elke zin wel een woord met capslock is geschreven, vond ik het wel een boek dat je gelezen moet hebben.
Hoofdstuk 7 en 8 vond ik persoonlijk de beste hoofdstukken.
Hoofdstuk 7 komt ook terug in in haar TED talk. Dus als je kind vraagt om met je te spelen, dat je dat ook daadwerkelijk doet.
Nu ben ik niet zo’n spelletjes moeder (ik lees liever een boek). En er is altijd wel was wat nog in de wasmachine moet of boodschappen die gedaan moeten worden. Nu vind ik de Ipad echt de beste uitvinding ooit en ik schop misschien tegen de zere benen van pedagogen als ik zeg dat ik niet meer zonder kan. Alleen ik merk wel dat being present altijd wint van de Ipad. 15 minuten oprechte aandacht per dag per kind moet me lukken, vooral als ik het kan combineren natuurlijk met iets wat ik ook leuk vind. Spelletjes is nogmaals niet mijn ding. Mijn husband en mijn schoonmoeder vinden dit wel tof, dus dat laat ik aan hen. Tekenen en shoppen is een passie die ik met mijn dochter deel, dus dat is gerocheld. De jongetjes zijn weer een ander verhaal. Ik heb getracht geïnteresseerd te raken in Pokemon kaarten, maar dat lukte ook niet. Eise is redelijk makkelijk. Die wordt al blij als ik met hem knuffel, dus dat doen we vaak en veel. Mijn geluksmoment van de dag is als hij thuis komt (meestal haalt mijn husband hem op) en dan roep: ‘Mama, ik ben thuis!’ (echt, zo schattig).
Dus gisterenavond vroeg ik aan Julian:‘Juul, wat wil je samen met mama doen?‘. Hij keek me aan alsof ik van een andere planeet kwam en zei: ‘Hoezo? Je bent de beste mama van de wereld!
Dan kun je mij opvegen…
Geen reactie's