De archieven

Children are mirrors

Children are mirrors

“Everybody knows kids are sponges, but they’re also mirrors. They reflect what they see, for better or worse, and for the first decade or so of their lives, what they see most are their parents. It’s our words and actions they emulate as they make their first tentative contact with the world. At first, it’s super cute when your little mini-me displays your facial expressions or your spouse’s mannerisms and generally starts behaving like a mini-you. It stops being cute when the kid begins evidencing some of your less-than-flattering behavior, for the world to see.

When that happens, you typically react in two ways: by pointing fingers at yourself or your spouse, and/or by resolving to change your own behavior and become a better role model for your kids.”

Dussss…

Ik had vanochtend zo’n momentje. Dat ik niet mijn ‘best self’ was. Robin lijkt maar een klein beetje op mij. Misschien niet fysiek, maar wel hoe ze op dingen reageert. Soms niet uit te leggen aan de rest van de family.

Ze werd wakker en had keelpijn. We hadden haar bijna ziek gemeld en op dat moment was mevrouw weer beter. Dus change of plans. Ga ik op de fiets, of pak ik toch de auto? Ik had Juul reeds beloofd dat hij achterop mocht. Dus Robin: ‘je moet fietsen‘. Reactie: ‘ik wil niet fietsen‘. Een theatervoorstelling volgde bij de voordeur (de buren hadden een ‘field day’). Ik: ‘dan blijf je maar thuis‘. Reactie: ‘ik ga al mee‘. Mevrouw gaat extreem langzaam fietsen. Dus na 200 meter. Ik: ‘Juul jij moet fietsen! Ik heb hier geen tijd voor!’  Vervolgens: Fiets maakt raar geluid. Vervolgens nog een incidentje met Juul op school.

Mijn eerste reactie is natuurlijk dat dit niet aan mij ligt. Dat Robin bloed eigenwijs is (en dat natuurlijk niet van mij heeft).  In retrospect had ik dit natuurlijk anders moeten aanpakken. Ik was ook eigenwijs en mijn dochter heeft het niet van een vreemde. Zo had ik de auto kunnen pakken (nu mevrouw niet fit is). Dan had ik een theatervoorstelling gemist, een incident met mijn zoon en ‘het ik ben een ontaarde moeder gevoel’. Soms is de oplossing zo makkelijk. Waarom maken we het zo moeilijk. Een beter opgevoed kind, begint bij jezelf ;0.

 

Geen reactie's

Geef een reactie