De archieven

(ont) moet je controlemonster

(ont) moet je controlemonster

Waarom ik het zo heerlijk vind op Schiermonnikoog. Ik moet niks. Ik mag alles. Ik kom tot nieuwe inzichten. Zoektochten eindigen en ik kan gewoon zijn. Dit klinkt allemaal heel zweverig, maar dat is het niet. Ik kan genieten van in het inruimen van de vaatwasser. En ik heb normaal gesproken een bloedhekel aan het opruimen van zut van mijn kids, maar dit weekend niet.

Mijn dochter die om 7h al in haar badpak loopt (inclusief zwembril). De power van de omgeving. Martijn Katan heeft al betoogd hoe belangrijk de omgeving is. Ik lees het boek van Leontine. Ik pak het er graag bij. Ik wil graag iets vertellen over haar boek. En denk over hoe ik dat het beste kan doen. Zal ik alle lessen bij langs gaan? Bam, daar is mijn controlemonster. Ik moet alles weten en lezen, voordat ik wat van kan vinden.  Dus dat gaan we niet doen. Ik ga er gewoon over schrijven. Over wat het voor mij betekent. En dat is dus veel.

De eerste paradox heeft mij het meest verrast. Nu denk ik graag ik grijstinten (en dan niet in het engels), maar dat mijn waarheid niet DE waarheid is, is iets waar ik me nog voor open moet stellen. Dit maakt dat ik vaak een waarheid voor mezelf creëer die soms zwarter is, dan dat die door andere mensen wordt ervaren.

En dan de verwarring. Bij verwarring begint het. En wat heb ik bloedhekel aan verwarring. De afgelopen periode was mijn te lopen pad niet helder. Er was en is chaos in mijn hoofd. Creatieve spanning die ik kan toelaten. Pfff.. Ik vind dit lastig. Wat is het toch fijn om 1 goed antwoord te kunnen geven. Dat het pad helder is wat je moet bewandelen. Soms zijn er dagen dat ik het allemaal los kan laten. Maar er zijn nog veel momenten dat ik terug val in mijn oude patroon. Vooral als er ‘haakjes’ zijn.

De rest van de paradoxen, bespreek ik gauw. Ik ben op dit moment nog heel hard bezig met de eerste twee :).

1 Reactie

Geef een reactie