De archieven

Happy Camper

Happy Camper

Even onder ons. Na de geboorte van je eerste telg verandert er veel. Veel voor het goede. Je wist niet dat je zoveel liefde kon voelen en een vorm van zingeving komt over je. Maar laten we eerlijk zijn. Sommige dingen veranderen die je liever niet verandert had willen zien. Bijvoorbeeld ‘de vakantie’. Vroegah kon ik uitkijken naar de vakantie. Even geen werk. Ik kan weer op adem komen. De afgelopen acht jaar keek ik niet uit naar de zomervakantie. Want laten we wel zijn. Het is gewoon KEI-HARD werken. En ze zijn zes weken thuis. Zes weken. laat dat even op je inwerken. Zes weken. Blij als ze naar de BSO of Kideo kunnen. Blij als de school weer begint.

Dit jaar had ik me voorgenomen zoveel mogelijk te genieten van mijn vakantie. Ik verwacht niet dat ik zes boeken uit kan lezen. Ik verwacht niet dat ik urenlang aan het water kan zitten en ik verwacht niet dat ik uitgerust van de vakantie thuis kom.

Dit jaar zouden we naar Noorwegen. Ik zeg zouden. Want een week voor vertrek zat ik met mijn mams en zus op het terras. Mijn zus vraagt: ‘hoe is het weer eigenlijk in Noorwegen?’. Ik: ‘volgens mij wel goed, maar ik check ff.’ Ik check mijn weerapp. De vooruitzichten zijn waardeloos. 16 graden en regen. Veel regen. Ik app de husband. ‘Weer is k.. in Noorwegen. What to do?’. Husband: ‘komt goed.. we gaan gewoon.’ Een paar dagen later zijn we samen in de stad. Kaarten aan het verzamelen. De eerste kaart van Scandinavië komt op tafel. Husband checkt weerapp. ‘Het blijft k.. weer’, zegt hij. ‘Jup’, antwoord ik.

Dit gaan de kids en wij niet overleven met twee tentjes. Ik wil super graag maandag gelijk op vakantie, want de afgelopen maanden waren intens. De parameters zijn als volgt:
– > 20 graden
– droog
– water
– bergen
– niet eerder geweest

En het was overal k.. weer. Behalve in het zuiden. Zuid-Frankrijk, Italië, Spanje vallen af, want been there done that. Tsjechië lijkt ons super, maar ook daar is het zeer wisselvallig.

En uiteindelijk valt ons oog op Kroatië en nee we gaan niet naar Istrië (want geen bergen). Opatija it is! Dus in de stromende regen gaan we weg. Iedereen die door Duitsland moest, weet wat een hel dat was. Maar relax, we hebben vakantie :).

Dag twee komen we aan. We rijden de camping op. Het is laat en ik zeg tegen de husband. ‘Dit is niet de camping die ik had uitgezocht. Google heeft het fout’. De husband kijkt me aan alsof hij vuur ziet branden. ‘Google fout?. Nooit;’

We waren gearriveerd in Opatija, maar niet op camping ‘Opatija’. Dit was een kleine camping. Met amper faciliteiten, maar dicht bij de zee. We besloten om te blijven (het was laat, kids waren moe, je kent de mix). Morgen kijken we verder.

Om een lang verhaal kort te maken. We zijn uiteindelijk twee weken op deze kleine camping met geen faciliteiten gebleven. We hadden geen zin in de mega grote campings (Kroatië heeft er daar veel van). We maakten een spelletje met de kids. Wie als eerste Nederlandse kindjes kon spotten. Deze kwamen niet. En dat was ok. Met handen en voeten werd er gesproken met Duitse en Sloveense kindjes.

Moraal van het verhaal: Ik heb mijn standaard los gelaten. Dat helpt. Luister naar je kids. Hanteer de regel: zij blij, jij blij. De kids worden ouder, dus het wordt echt makkelijker. Promiss! En later, later als je groot bent. Kun je weer op vakantie, zoals jij dat wilt.

1 Reactie
  • Janny
    Geplaatst op 13:57h, 12 september Beantwoorden

    Lieve yvke,

    Wil je echt genieten van je vakantie dan zul je geduld moeten hebben tot je de vijfig bent gepasseerd…..

Geef een reactie op Janny Annuleer reactie