De archieven

Allenig

Allenig

Ik kan briljant goed alleen zijn. Hoog op mijn verlanglijstje stond dan ook een trip naar Schier. In mijn mijn eentje. Zonder husband,  zonder kids en zelfs zonder mijn vriendinnen. Weken en maanden gingen voorbij. Elke keer was er wel iets, of bedacht ik een excuus waarom het niet handig was. In mijn achterhoofd hoorde ik de verschillende mensen denken. Mensen vinden dat namelijk over het algemeen ‘raar’. Raar dat je in je eentje weggaat. Raar dat je alleen aan een tafel zit om te lunchen. Raar dat je alleen op de boot zit.
Dit keer had ik mazzel. De boot was zo druk dat ik niet opviel. Mega veel scholieren gingen op kamp en bezetten de boot. Je ziet meisjes die nog niet goed weten wat ze met hun lichaam aan moeten. Het liefst wil je tegen ze zeggen. Het komt allemaal goed. Wees lief voor je lichaam. Wacht niet net zoals ik 15 jaar voordat je je lichaam een keer accepteert.
Dit keer ging ik niet op de fiets, maar wilde ik via mijn favoriete route wandelen, naar mijn favoriete plekje op het strand.  Koptelefoon op, Audible aan en kom maar door met die boeken.
Het was dit keer warm. 28 graden and rising. Na een uur was ik op locatie en zat ik alleen op het strand.  Alleen met mijn gedachten en er viel een rust over me heen. Ik kon accepteren dat ik niet alles kan fixen, dat ik fouten maak (veel) en dat ik niet alles kan repareren. Dat het niet erg is om te vragen om hulp. Want, boy, wat vind ik dat moeilijk. Ik vind het lastig om volledig mezelf te zijn. Zonder maskers. Mijn eigen ik.
Na een uur over het strand te hebben gewandeld. De verschillende bejaarde mensen zonder kleren in de zee te hebben gezien. Ging ik weer terug naar de boot.
De boot terug was rustig. Eigenlijk heb ik het liefst dat de boot ook leeg. Geen mensen om me heen.
En dan kom ik thuis. Drie kindjes om mijn nek. Mijn husband die me gedag kust. Ik heb weer energie om hier te zijn. Dit heb ik nodig.
WAT IK ERVAN HEB GELEERD?
Dat ik om mezelf weer op te laden, echt alleen moet zijn.
Dat het niet erg is om alleen te zijn.
Dat ik me daar niet voor hoef te schamen.
Dat ik dat moet omarmen.
Dat de rest van de wereld dat raar mag vinden.
Als ik het maar begrijp.
Liefs,
1 Reactie
  • Ingeborg
    Geplaatst op 17:52h, 11 november Beantwoorden

    Oh Yv, zo herkenbaar 🙂

Geef een reactie