De archieven

Cape Town- prep

Cape Town- prep

We gaan het echt doen! We gaan voor meer dan drie maanden naar Zuid-Afrika. We speelden al langer met het idee en voor onze toekomstplannen is dit een mooie test run. Wat moet je allemaal regelen:

  1. De husband klapte zijn laptop open en boekte de tickets.
  2. Beste tip ever: maak geen ruzie met de leerplichtambtenaar. En dat is gelukt. Ik ben heel lief geweest, super lief. We hebben de directrice van de school lief aangekeken en alle informatie naar de ambtenaar gestuurd. De leerplichtambtenaar was top en reageerde buitengewoon snel.
  3. Kids gaan naar een internationale school en een bak papierwerk is die kant op gestuurd. Ben je maar een ochtend mee bezig.
  4. Vervolgens regelt de husband de locatie. AirBnB Ftw. Ik controleer het visumbeleid.
  5. Oja. Oppas voor de katten is handig. Ze zijn bejaard en we hebben een uitsterfbeleid, maar ik heb ze graag nog even bij ons.
  6. Geboorteaktes (originele) van de kids, wordt ook op prijs gesteld (kun je online regelen). Binnen een week heb je die in huis.
  7. Paspoorten. Met drie kids naar het gemeentehuis is een uitdaging, maar het is gelukt. Volgens mij was ze wel blij dat we weer weggingen. Bij het ophalen werden onze telgen nog overhoord. ‘Waar woon je’ en ‘Wanneer ben je jarig’. Deze werden als volgt beantwoord. Julian: ‘in een huis’. Robin: ‘in 2018’. Ze werden wonder boven wonder goedgekeurd.
  8. Vaccinaties. Alle bewijzen verzameld. Dankjewel pap, dat we een mappen structuur vroeger hanteerde. De rest opgevraagd (van de husband). Dan ben je er wel, denk je. Totdat:

Inentingen 2.0.

Voor de zekerheid de GGD gebeld. Hebben we nog prikken nodig. Was ook wel handig. Afspraak ingepland. Dat was gisteren. We waren allemaal niet fit (Robin was de enige die wel ok was). Om 14h werden we verwacht. Julian was beroerd en hoefde nog net niet te spugen. Maar hij had geen koorts. We melden ons bij de balie. Ik had de dag ervoor een bak papierwerk online ingevuld. Wij naar boven, naar de wachtruimte. De jongste telg had ongemerkt een ‘op afstand bestuurbare auto’ in mijn tas gemikt. Hij pakte hem eruit en ging er gelijk mee racen. Was  dit een briljant idee? Niet echt, maar het was ‘een fait accompli’. We werden binnen geroepen. Het was handig als voor de vragenlijst een ouder mee naar binnen ging (de rest moest in de wachtkamer blijven). Ik denk nog ‘die heb ik toch ingevuld’, maar loop met hem mee. Ik word op de hoogte gebracht van alle vervelende ziektes die daar heersen en hoe je die kan oplopen. Vraag 236: ‘Gaan we naar Krugerpark of Swaziland’. Ik: ‘geen idee’. Loop naar buiten en vraag aan de husband:’ Gaan we nog naar Krugerpark of Swaziland?” Hij: ja en nee. Terwijl hij in de weer is met de kids. En weer terug. Hoe lang gaan jullie (vraag 237). Ik loop weer naar de husband. Hij kijkt me aan-blik op onweer- en antwoordt: ‘3 dagen’.  Dus we gaan drie dagen naar Krugerpark. Weten we dat ook weer. Gelukkig gingen er nog twee glazen water om en liepen de kids in en uit het kamertje. We waren nog maar dik een uur bezig. Julian begon er steeds beroerder uit te zien, maar had nog steeds geen koorts.

En toen de vraag der vragen. Rabiës (hondsdolheid) in het kort. Het was wel de bedoeling dat we daar tegen ingeënt werden. Kost maar dik 200 euro per prik, wordt meestal niet vergoed en je hebt er drie nodig per persoon. Dus reken maar uit voor 5 personen.

Full stop.

Haalt de husband. Kijkt hem aan. Husband bericht met collega’s in Zuid-Afrika. Die moeten heel hard lachen. Dus die nemen we niet.

Uiteindelijk heeft  iedereen zijn prikken gehad (ik laat maar even achterwege hoe dat ging), behalve de jongste telg. HepB zat al in zijn consternatiebureau periode (jeej). Betalen was ook een dingetje. Husband loopt naar de auto. Twee uur later waren we thuis.  Pizza’s werden besteld. 19.30: GGD belt. We zijn de paspoorten (die gele reisdingen vergeten). Ik kon alleen nog maar lachen. Ze worden opgestuurd.

We hebben het overleefd: inentingen 2.0.

Geen reactie's

Geef een reactie