Drive on the left. Why?

17 jan Drive on the left. Why?

Iets waar ik een bloedhekel aan heb. Links rijden. Ik heb het nu een paar keer gedaan en kan het het nu met zekerheid zeggen. De eerste keer waren we voor een prachtige bruiloft in the UK. Ik zou de eerste avond terugrijden -het duurde idd twee dagen- zodat het eerlijk verdeeld was. Het was donker, het regende en het stuur zat wel aan de goede kant. Maar iedereen reed verkeerd. Ik was bloednerveus. Ik had ook nog passagiers bij me, om het nog ingewikkelder te maken. De gasten van de bruiloft verlieten de pub. Zo ook een stel die allebei bijzonder goed gekleed waren. Vooral zij. Ik meende iets van Chanel te horen die avond. Ik zag een mega grote plas met water. Waar zij langs liepen, maar waar ik doorheen moest. Ik durfde niet uit te wijken. Je kunt het resultaat voorstellen. True story. Ik heb getuigen. Ik ging ervan uit dat ze voor dag 2 een andere outfit hadden meegenomen. Gewoon voor mijn eigen gemoedsrust (en dat ze mij met bril niet herkennen).

Maandag 8 januari 2018 kwamen we rond 23h (lokale tijd) aan op de airport hier in Kaapstad. We moesten alleen nog de auto ophalen. Dit duurde even. In mijn gedachten een eeuwigheid, maar dat kwam vooral omdat de kids hun lampje uit hadden. De husband krijgt de sleutels. Hij stapt in. Moet ik rijden denk ik nog. En dan zie ik dat het stuur aan de ‘verkeerde kant’ zit. Ik zal je de woorden besparen die op dat moment in mijn hoofd opkwamen. Na twee dagen in de ontkenningsfase te hebben gezeten. Zeg ik vol vertrouwen:’Ik rij wel’.

Rotondes. Ze zijn hier dol op rotondes. Links de rotonde oprijden is gewoon stom. Ik probeer rustig te blijven, maar vergeet van schrik te schakelen. Ik foeter tegen te de husband: ‘waarom hebben we geen automaat gehuurd’. ‘Ik schakel wel voor je’, zegt hij lief. Het eerste ritje duurde nog geen tien minuten, maar oh wat was ik trots op mezelf. Hij mocht gewoon terug rijden. Of deed ik dat, dat weet ik niet meer. De volgende dagen rijd ik af en toe. Tot gisteren. De man had kite-surf les. Dat duurde wat langer dan gedacht. En de houdbaarheidsdatum van de kids was na een uur al verstreken. Ik had twee opties: nog 3h wachten totdat de man klaar was en drie kids in de tussentijd vermaken. Ik kwam niet verder dan eten en shoppen (het strand hadden ze intussen uitgespeeld). Of 1h en 10 min zelf met drie kids naar huis rijden. De man had een lift geregeld. Ik koos voor optie twee.

De dochter was mijn bijrijder en verantwoordelijk voor google-maps (ik zeg daar natuurlijk niet bij dat 90 km gewoon rechtdoor was). De boys achterin. Duidelijke afspraken en 1h en 10 min kwamen we door met het spelletje: ik zie, ik zie wat jij niet ziet. En na 30 min kreeg ik er lol in. Bovendien zijn ze hier super vriendelijk op de weg.  Inhalen gebeurt hier op een bijzondere manier. Je gaat op de voetganger/fietspad rijden en dan kan de achterligger je inhalen.

19.45 was ik thuis. Boy wat was ik trots op mezelf. Links rijden. Nog steeds niet mijn hobby, maar ik kan het nu wel.