De archieven

‘Vlucht gehaald’

‘Vlucht gehaald’

Dus wij gaan eerder terug. Het omboeken ging simpel. We vliegen ’s nachts. We vliegen 1 februari terug. Dan komen we vrijdag 2 feb aan op Schiphol, denken we allebei (laat daar voor de duidelijkheid geen twijfel over bestaan). Alles wordt in stelling gebracht om vrijdag weer in Groningen te kunnen zijn. Wat fijn denken we. Dan kunnen we donderdag rustig alles inpakken en dan gaan we rond 21h naar de airport.  Woensdag 31 januari staan we relaxed op, gaan hardlopen, beantwoorden nog wat mailtjes en gaan lunchen bij Bloemendal. Daarna rijden we door naar het strand en zien we nog even dat een Nederlander ‘King of the Air’ wordt.

Vervolgens door naar ‘Big Bay’. De oudste twee gaan met de husband nog even boarden. We drinken nog wat bij Moyo, -terwijl ons gezicht versierd wordt- en gaan dan rustig naar huis. Ik draai nog snel een wasje en hang deze op. ‘Dan heb ik alles schoon mee naar huis’ denk ik nog. Kids naar bed en dan horen we ‘pling’.

Een google melding. ‘U had 23 min geleden naar de airport moeten vertrekken’. De husband kijkt goed. ‘Shit’ hoor ik hem hartgrondig zeggen. ‘Wakker worden!’ ‘We moeten nu inpakken en naar het vliegveld’. Het is 22h. Om 00.30 vertrekt ons vliegtuig. Immers 00.30 dan is het donderdag 1 feb. Hoe dom kunnen we zijn.

De chaos die daarop volgde was achteraf heel grappig. Behalve op dat moment zelf. ‘Wat doen we met de sleutels?’ ‘Jij moet de huisbaas bellen’ zegt de man. Ik bel Kerry en we komen met een oplossing. Ik misplaats in de tussentijd nog een paar sleutels en schiet lichtelijk in de paniek. Dertig minuten later zitten we in de auto. Om 23h moeten we op de airport arriveren. We bespreken verschillende scenario’s. Wie brengt de auto terug en wie dropt de bagage. We komen aan om 22.59. We kunnen onze auto heel gemakkelijk achterlaten en een held brengt ons met bagage naar de bagage drop-off. De husband heeft contant geld. Nog snel gepind om het meisje dat de ‘face painting’ van vanmiddag te kunnen betalen. En contant geld is ook handig als je iemand met een fooi wil bedanken. Onze held verdient namelijk wel een fooi.

Er staan gelukkig meer mensjes in de rij. Bagage gedropt. Tickets geprint. En dan de douane. Ik kijk op de klok. Nog 1,5 uur. Moet kunnen, maar dat heb ik eerder gedacht. Ik denk aan Gdansk. ‘Positief blijven’ hoor ik mezelf denken. Wonder boven wonder waren we met 10 min door de douane en met 5 minuten langs de paspoortcontrole. We hebben het gered. ‘Shit mijn telefoon. Waar is die?’ Klein paniekmomentje. De man loopt terug. Na 10 min (gevoelsmatig dan hè waarschijnlijk maar 3 min), vinden we hem terug in een andere tas.

We zijn bij de Gate. A5. Ik bel mijn mams. Ik moet heel hard lachen. Zij vond het al raar. Zij stuurde al berichtjes of we niet al aan het pakken waren. ‘We waren wel heel relaxed’ zegt ze. ‘De volgende keer check je bij mij wanneer je vliegt’. Ik zeg: ‘ok, lijkt me een goed plan’. Elf uur vliegen. De kids slapen onrustig, maar doen het weer super. In het vliegtuig kijken we elkaar aan. Ik kan niets anders doen dan lachen. Dit kan alleen ons overkomen.

3 Reactie's
  • Femke
    Geplaatst op 13:56h, 01 februari Beantwoorden

    Het is een blijft knap … in 30′ bagage inpakken van bijna 4 weken Africa!
    Ik doe het jullie niet na👍😍

  • Karin
    Geplaatst op 15:19h, 01 februari Beantwoorden

    Dit overkomt ons ook.. 😐😀

  • Wil van der Linde
    Geplaatst op 18:12h, 01 februari Beantwoorden

    Blijven doorademen uiteindelijk blijven het mooie verhalen voor later. Mense die alles goed dien zijn vaak saai. Dit houdt het leven levendig. Welkom thuis en sterkte!

Geef een reactie