18.23

07 feb 18.23

Gisteren werd een lief persoon geopereerd. De operatie zou 3,5 uur duren.  Als we heel vroeg gebeld zouden worden, dan is het niet goed. Ik heb een compleet recreatieprogramma voor mezelf opgesteld. Minstens 4 ritjes naar school, judo en of vriendjes staan op de to do lijst. Om 17.30 vond ik het niet meer leuk. Nu mocht ik wel gebeld worden. Ik blijf rustig. Ik wil niet dat de kids merken dat ik me zorgen maak. Volgende activiteit. Alle kids door de wasstraat.

18.23. Twee kids in bad en 1 kind rent naar boven. Het verlossende telefoontje. Het was ingrijpender dan verwacht.  De operatie is wel gelukt. Ik laat het even op mij inwerken. Hoe kan ik deze boodschap goed aan de kids vertellen? Ik roep de kids bij me. ‘Jullie weten van de operatie?’ zeg ik. ‘Ja’, is het antwoord. ‘Het was een grote operatie en  het heeft erg lang geduurd, toch?’ ‘Ja’, zegt de oudste telg.  ‘De operatie is gelukt, maar het was heel veel werk geweest en mama weet niet hoe het nu verder gaat’. ‘Snappen jullie dat?’

Drie gezichtjes kijken me aan. Geen antwoord. Alleen drie knuffels krijg ik. Ik weet niet wie er meer aan toe was.