Zes jaar

27 okt Zes jaar

De griep heeft huize Vletter bereikt en twee zijn er door geveld. Maar onze jongste telg is zes geworden. Ballonnen zijn opgehangen en kadootjes worden gedurende de dag opengemaakt. De hele dag wordt er gespeeld met de gekregen lego. Uren achterelkaar wordt er geconcentreerd op de boekjes en de -wel honderd- bladzijden die hij moet vervolmaken.

Ik kijk de man aan. Zijn we fit genoeg om nog uit eten te gaan? Hij knikt en na een telefoontje zitten we in de auto, onderweg naar de Stadstuin. Ze kletsen honderduit. De hoofdpijn wordt er niet minder op.

Dan uit het niks: Vragen over de bevalling. Ik schrik, lach en kijk de man aan.

De man probeert zo eerlijk mogelijk, doch wel eromheen draaiend te antwoorden. Hij vertelt over de boerenkool die hij moest maken en dat ik toch liever thuis wilde bevallen. Dat opa en oma de oudste twee kwamen ophalen en dat ze de volgende dag de jongste voor het eerst zagen.

Meer vragen worden gesteld. Nu specifiek over de bevalling die avond. De man redt zich aardig, al zeg ik het zelf.

‘Dat weet ik al’ antwoordt de jarige. We hebben een filmpje gezien op school. De luizenmoeder zou er een aflevering aan kunnen wijden. Ik vraag me af hoe je een filmpje voor 4-6 jarigen over dit onderwerp kan maken. Mijn gedachten dwalen af, naar de betreffende dag dat hij geboren werd. Ik glimlach.

Dan zijn we eindelijk -het duurde wel 10 minuten- op onze bestemming. Gezien de last minute call, waren er geen slingers. ‘Dit gaan we oplossen’ zegt Alex lief.

Bij het toetje, is er muziek, wordt er gezongen en zitten er sterretjes op zijn ijsje. Het mannetje is helemaal blij en in zijn element. Er is nog iemand jarig. Hij komt hem feliciteren. Hij is 55 geworden. ‘Dat is oud mama! Toen ik geboren werd, was hij 49!

‘Ik ben echt zes jaar, mama.’

Ik weet het schat, het gaat te snel en wat ben je al groot.