Trakteren

16 apr Trakteren

Mijn dochter wordt 9. Dat betekent dat er getrakteerd moet worden. Nu ben ik meer van het bestellen, dan van het bakken en of knutselen. Pinterest is niet aan mij besteed. En ik had dit jaar mazzel, dacht ik. Mevrouw wilde donuts. En nee, ik maak ze dus echt niet zelf. Daar heb je webshops en of bakkers voor. Die hebben ervoor gestudeerd en doen dit dagelijks. Klik, klik, klik en klaar. Je kan zelfs de vulling kiezen.

Dus ik zat blij en tevreden op de bank.

Totdat het wezen naast me komt zitten:

‘Mama…….’ Oh god… denk ik . Ze wil toch iets met die donuts doen.

‘Ik wil voor elk klasgenootje een briefje schrijven en die dan geven, samen met de donut’

Dit kan ik, ik denk.

Ik klap mijn laptop open en zo beginnen we.

Ze moet van mij zelf de teksten schrijven. Ik doe alleen de redactie. De dochter propageert naar de buitenwereld, dat dat natuurlijk haar idee was.

Ze begint goed. Ze wil veel vertellen en schrijft heel veel woorden op. Lange zinnen zonder punten. Ik zie mijzelf en ik hoor mijn vader:’ Yvanka, zet punten!”

Dus ik ga me er iets actiever mee bemoeien.

‘Liefie, welke woorden mogen blijven?’

Na 14 kindjes is het meisje moe.

‘Zal ik nu tikken?’ Dan ben ik je secretaresse. Ze kijkt me raar aan: ‘Wat is een secretaresse? Ik glimlach.

Dus ik tik lieve woorden over haar klasgenoten. Zo leer ik niet alleen de namen -en kan ze op de juiste wijze spellen- , maar ik leer ze ook beter kennen.

Na 25 namen -inclusief de juf en de meester- zijn we klaar. Ik kijk op de klok. We zijn dik 2h bezig geweest.

Ik ben dan geen knutselkampioen of een gezellige bakmoeder -en nee die ambitie zal ik ook nooit krijgen-, maar dit, dit kan ik wel.