24 nov Roest Piet
De dochter kwam vrijdag thuis en had een lootje getrokken op school. Dit moment had ik gemist, want ik was aan het werk. Ze had een lootje getrokken en een suprise moest gemaakt worden. NU! Niet morgen, niet volgende week. NU! Immers waarom wachten. De termijn verstrijkt pas 4 december is mijn eerste gedachte, maar zo werkt het niet, krijg ik te horen bij thuiskomst. Ze heeft het ontwerp al bedacht.
De dochter ratelt verder en ik probeer te landen na een drukke week. Ik loop richting de bank -dat is mijn einddoel- en weet nog de volgende zin uit te brengen:
‘Misschien moet je nog even op Pinterest kijken’.
Want ik herken mezelf en soms helpt het om er even over na te denken. Voorbereidingen te treffen en dan zorgvuldig iets uit te voeren.
De dochter is verontwaardigd dat ik dit voorstelde, maar ik bleef bij mijn advies. Dus zij naar boven en na drie minuten komt ze naar beneden met de mededeling dat Pinterest haar idee niet heeft uitgewerkt en dat zij briljant is. De wervelwind die mijn dochter heet gaat naar boven. Ze blijft 2,5h boven met de materialen die we gelukkig -wetende dat dit eraan zit te komen- al eerder hebben verzameld en ingeslagen.
Ik wil haar naar bed brengen en zie haar op haar kamer. Een compleet ontplofte kamer, maar met een schitterende -zelf ontworpen en zelfgemaakte- surprise.
De volgende ochtend ging ze aan de slag met het gedicht. Deze werd nog geen uur later aan mij getoond. Een gedicht waar ‘Roest Piet’ de hoofdrol op zich neemt. Ik denk. Ze bedoelt vast Roetveeg Piet. Dus.
Ik: ‘Mag ik helpen’
Dochter: ‘Nee’
Ik: ‘Maar misschien een heel klein beetje?’
Dochter: ‘Nee’
Ik: ‘Echt niet?????’
Dochter: ‘Nee!!!!!’
De man lacht heel hard. Enerzijds omdat hij weet hoe lastig dit voor mij is -loslaten- en anderzijds omdat mijn dochter gewoon gelijk heeft. In alles! Vanaf dit jaar gaan wij gewoon met ‘Roest Piet’, Sinterklaas vieren.
Geen reactie's