De archieven

Pre- pubers

Pre- pubers

Ik heb het echt gezegd: ‘ Lievie, moet je misschien ongesteld worden?’ De woorden die je weet dat je nooit moet uitspreken, hoewel je weet dat het waar is. De reactie kun je uittekenen en die ook gerechtvaardigd is.

Maar en dus. In twee corona jaren is mijn huishouden veranderd. Van drie kiddo’s, naar twee (pre) pubers en een klim aapje. Dit levert de standaard taferelen op die je overal leest (check deze site). Dit betekende ook dat het lieve schattige meisje, haar schattige meisjes kamer wilde inruilen voor een ‘Ik ga bijna naar het voortgezet kamer’.

Nu heeft dit kind bijzonder weinig affiniteit met het weggooien of afstand doen van materiële goederen.

We begonnen met, laten we een extra kast halen, dan zijn we al een heel eind. Maar na 1 blik op haar kamer keek Mark mij aan. Gezamenlijk kwamen we tot de conclusie dat het meer tijd ging kosten. Veel meer tijd. We zouden een midweek naar de Ardennen gaan, maar die hebben we in de ijskast gezet. Deze werd ingeruild voor een weekje klussen. Ons nageslacht reageerde bijzonder welgevallig op dit besluit.

En ik ben hier dus niet zo goed in. De chaos die het oplevert. Mijn hoofd trekt dat niet zo goed. Dat kan mijn wederhelft beter.

We bezoeken Ikea. Dit duurde 20 minuten te lang, waardoor we met twee hangry pubers door de Ikea liepen. De kast die we voor haar hadden bedacht, bleek in verschillende maten te komen, en in die laatste 20 min hebben we per ongeluk de ’te grote’ kast gekocht. Deze kast kon echter prima achter de wand (wat opbergmandjes erin en klaar).

We bekeken vervolgens weer ‘de kamer’. Echt alles moet eruit. De inhoud werd verdeeld over de gang, onze kamers en die van de jongens.

Drie of vier dagen duurde het. Tig bezoekjes aan de Karwei. Ik word er herkend. We hebben zelfs een pas (kortings mensen). We hebben zelfs het onmogelijke gepresteerd. Samen behangen. Het verven kon ik al. Ik heb namelijk een opleiding van de Vletters genoten. Wat je dus niet moet doen is met twee verschillende blikken verf (wel dezelfde kleur) verven, want kleurverschil. Weer wat geleerd.

Nog twee bezoekjes aan de Ikea. Kasten werden in elkaar gezet. De basis is klaar.

Vervolgens startte het ‘echte project’. Het retourneren van haar spullen. Vuilniszakken werden klaargezet, met de bedoeling dat deze gevuld werden. Maar bij elke tekening werd de opmerking geplaatst: ‘die heb ik…..’ En bij elke snowglobe -ze heeft er vijf- zit een verhaal. Zodra ze even weg was, gooide ik toch nog wat dingen weg. En na vijf dagen klussen en opruimen is het klaar. Haar kamer is klaar. De eerste test ging goed. Haar beste vriendinnetje kwam logeren. Normaal gesproken levert dit een gezellige chaos op. Zo ook nu, maar de chaos was te overzien en binnen 20 min opgeruimd. Ik zeg: progressie.

Mijn kleine meisje is nu echt groot. Fysiek net zo lang als ik. En toch verlang ik soms naar dat kleine meisje.

Geen reactie's

Geef een reactie